Γράφει η Μαρία Κακούτη «Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ άνδρας που να αντιμετώπισε μια γυναίκα ως ισότιμη, και αυτό είναι το μόνο που θα ζητούσα – ξέρω ότι αξίζω όσο και αυτοί» - Μπερτ Μοριζό Η Μοριζό θεωρείται η σημαντικότερη γυναίκα ζωγράφος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, του 19ου αιώνα. Έχει να παρουσιάσει μια αξιοσημείωτη παραγωγή έργων, ως το μοναδικό θηλυκό ιδρυτικό μέλος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος. Βέβαια, η ιδιαιτερότητα της εποχής που έζησε και δραστηριοποιήθηκε, είχε ως αποτέλεσμα το γεγονός να επισκιασθεί από τους πιο διάσημους άνδρες συναδέλφους της, αν και συμμετείχε στην οργάνωση όλων των εκθέσεών τους. Η επαφή με τη ζωγραφική Γεννήθηκε το 1841 στο Μπουρζ της κεντρικής Γαλλίας, προερχόμενη από μια οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης. Από μικρή ηλικία ενδιαφερόταν για την τέχνη, γεγονός που ενθαρρύνθηκε από τους γονείς της. Την εποχή εκείνη όμως στη Γαλλία, σχολές όπως η Ecole des Beaux-Arts ήταν κλειστές για τις φοιτήτριες και ως εκ τούτου η οικογένεια της, αναζήτησε ιδιωτικούς δασκάλους για την Μπερτ. Η Μοριζό όντας αποφασισμένη να γίνει επαγγελματίας καλλιτέχνιδα, γράφτηκε ως αντιγραφέας στο Λούβρο, με σκοπό να μελετήσει από πρώτο χέρι έργα των Τιτσιάνο, Βερονέζε και Ρούμπενς. Η ενάσκηση των καθηκόντων της στο Λούβρο, αποτέλεσε την ευκαιρία της γνωριμίας με μια εκλεκτή ομάδα συναδέλφων της, όπως του του Εντγκάρ Ντεγκά, του Φελίξ Μπρακεμόν και του Ανρί Φαντέν-Λατούρ. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν αυτός που σύστησε την Μοριζό στον Εντουάρ Μανέ στα τέλη του 1867, γεγονός που πυροδότησε μια έντονη σχέση μεταξύ τους, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο – καθόσον υπήρχε αλληλεπίδραση στο καλλιτεχνικό τους έργο, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, αφού η Μοριζό παντρεύτηκε τον αδερφό του. Το δικό της ύφος Ο Μανέ γοητευμένος από την ομορφιά της και την εκφραστικότητα του βλέμματός της, την χρησιμοποίησε ως μοντέλο στα έργα του, απεικονίζοντάς την σε ακουαρέλα, χαρακτική και λάδι. Πασίγνωστο έργο του, αποτελεί ο αινιγματικός πίνακας του 1868-69 «Το μπαλκόνι». Η συνεργασία τους αυτή, είχε ως αποτέλεσμα, ο Μανέ να ασκήσει με το έργο και τα θέματά του μεγάλη γοητεία και να εμπνεύσει τη Μοριζό να ακολουθήσει παρόμοια θέματα στο δικό της έργο. Μετά το Γαλλοπρωσικό πόλεμο, το ύφος της άλλαξε σημαντικά. Οι πινελιές της έγιναν πιο χαλαρές και αυθόρμητες, ενώ οι συνθέσεις της πλημμύρισαν με λεπτές αποχρώσεις του φωτός και του χρώματος. Παράλληλα προσπαθούσε να αποτυπώσει κάτι φευγαλέο. Ταυτόχρονα, η φιγούρα έγινε ακρογωνιαίος λίθος του έργου της, αντιπροσωπεύοντας την ίδια την ουσία της σύγχρονης ζωής. Ο ιμπρεσιονισμός Το 1873, προσκλήθηκε από τον Ντεγκά να γίνει μέλος της Société Anonyme Coopérative des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs (Ανώνυμη Εταιρεία Ζωγράφων, Γλυπτών και Χαρακτών). Πρόκειτο για ένα συνεταιρισμό καλλιτεχνών που είχε ως στόχο την έκθεση έργων εκτός του επίσημου Salon. Παρόλο που ο Μανέ όσο και ο φίλος της Πιερ Πιβί ντε Σαβάν τη συμβούλεψαν να μην ενταχθεί στην ομάδα, η Μοριζό προχώρησε στην ένταξή της ως ιδρυτικού μέλους, και ως η μόνη γυναίκα σε μια ομάδα 11 ατόμων. Το επόμενο έτος διοργάνωσαν μια εκδήλωση, η οποία στη συνέχεια θα γινόταν γνωστή ως η πρώτη έκθεση ιμπρεσιονιστών. Σε αυτή παρουσιάστηκαν εννέα έργα της σε καμβά. Έκτοτε, το ύφος της έγινε συνώνυμο του ιμπρεσιονισμού, όπως εδραιώθηκε στη συνείδηση του κοινού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δήλωση το 1881 του ιστορικού τέχνης Gustave Geffroy, ο οποίος διακήρυξε: «κανείς δεν αντιπροσωπεύει τον ιμπρεσιονισμό με πιο εκλεπτυσμένο ταλέντο ή με μεγαλύτερο κύρος από τη Μοριζό». Το έργο της Πολλοί από τους πίνακές της αποτυπώνουν την καθημερινή ζωή των γυναικών, απεικονίζοντάς τες με τα παιδιά τους, σε ήσυχες στιγμές στο σπίτι ή στην τουαλέτα τους. Σε πολλά από αυτά τα έργα υπάρχει ένας έντονα ανεπίσημος αέρας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι μας έχει δοθεί πρόσβαση σε μια αθέατη ματιά της καθημερινής ζωής. Συχνά οι γυναίκες πρωταγωνίστριες της Μοριζό, απορροφημένες στις σκέψεις τους, με την προσοχή τους αλλού, φημίζονται για το συναισθηματικό και ψυχολογικό τους βάθος. Η Μοριζό, ως η ζωγράφος που είχε εξέχουσα θέση στις εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών, αψηφώντας τους κοινωνικούς κανόνες, κατάφερε να αποτελέσει μια από τις πιο επιδραστικές μορφές του εν λόγω κινήματος. Ασχολήθηκε με την τέχνη και τον πολιτισμό του 18ου αιώνα, βασιζόμενη στην έμπνευσή της. Αυτό βέβαια συνείσφερε στο να αναδειχτεί η πρωτοτυπία, του καλλιτεχνικού της οράματος. Και αυτό ήταν τελικά, που την έκανε να ξεχωρίσει από τους προκατόχους της. Η φωτογραφία της Berthe Morisot ανακτήθηκε από το Εθνικό Μουσείο για τις Γυναίκες στις Τέχνες (ιστότοπος National Museum of Women in the Arts)
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Author1st High School of Tripolis - "EPAS" Team Archives
June 2023
|