Γράφει ο Ανδρέας Βασιλείου Την Παρασκευή 7 Απριλίου 2023 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας εκδήλωση με θέμα την ενδοσχολική βία και τον διαδικτυακό σχολικό εκφοβισμό. Την εκδήλωση παρακολούθησαν όλοι οι μαθητές/-τριες και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, οι οποίοι ενημερώθηκαν από τον Διοικητή του Τμήματος Ασφαλείας Τρίπολης, κ. Βασίλη Ανδρικόπουλο, για την ασφάλεια στο διαδίκτυο, με ιδιαίτερη έμφαση στο φαινόμενο του Cuberbullying. Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αρκαδίας, κ. Ιωάννης Γαληνός, ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου Θεολόγων Πελοποννήσου & Δυτικής Ελλάδας και Παιδαγωγικά Υπεύθυνος Σύμβουλος του σχολείου, κ. Νίκος Χριστόπουλος, καθώς και ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Τρίπολης, κ. Στέφανος Χατζόπουλος. Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, ο δόκιμος – μαθητής πρεσβευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ανδρέας Βασιλείου, ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους σχετικά με τις δράσεις που λαμβάνουν χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην τηλεδιάσκεψη με την κ. Έλενα Κουντουρά και στις προτροπές που απηύθυνε η Ευρωβουλευτής για την κατάρριψη των έμφυλων στερεοτύπων και την ισότητα. Ακολουθεί το κείμενο της Εισήγησης: «Ο σχολικός εκφοβισμός συνιστά ένα πρόβλημα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, καθώς την τελευταία χρονική περίοδο λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Για τον λόγο αυτό, τα μέλη της ομάδας μας, ως πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ασχοληθήκαμε με τις δράσεις που λαμβάνουν χώρα στην ΕΕ για την αντιμετώπιση του bullying. Έτσι, μάθαμε για την Ευρωπαϊκή Καμπάνια κατά του Σχολικού Εκφοβισμού, μία πρωτοβουλία 6 κρατών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και του «Χαμόγελου του Παιδιού», η οποία χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα “Daphne III”. Η απόφαση για το κοινοτικό αυτό πρόγραμμα υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ το 2007 με στόχο την προστασία των παιδιών και των νέων από κάθε μορφής βία. Γνωρίσαμε, ακόμη, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά του Bullying που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δημιουργήθηκε το 2014. Σήμερα, συμμετέχουν σε αυτό 22 φορείς από 15 κράτη μέλη της ΕΕ, υπό την προεδρία του ελληνικού οργανισμού «Χαμόγελο του Παιδιού». Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ στην Ευρωπαϊκή γραμμή υποστήριξης παιδιών 116111, όπου μπορεί κάποιος να απευθυνθεί 24 ώρες το 24ωρο. Παράλληλα, σε τηλεδιάσκεψη με την Ευρωβουλευτή Έλενα Κουντουρά, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαρτίου, παρουσία του Διευθυντή Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης Αρκαδίας, κυρίου Γαληνού, συζητήσαμε για τα έμφυλα στερεότυπα, την έμφυλη βία, αλλά και τις έμφυλες διαστάσεις της σχολικής βίας. Η Ευρωβουλευτής μας ενημέρωσε για τις δράσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με στόχο την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και την κύρωση της «Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης». Ιδιαίτερα επισήμανε την ανάγκη της πολιτικής βούλησης, και της κατάρριψης των στερεοτύπων από τη σχολική ηλικία. Μας προέτρεψε να έχουμε την ισότητα ως βάση για υγιείς σχέσεις, καθώς «ο σεβασμός είναι κομμάτι της δύναμής μας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Μόνο τότε ο κόσμος μας θα γίνει δίκαιος, συνεκτικός, ανθρώπινος. Κι εμείς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά! Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Δήμο Τρίπολης και τον κύριο Χατζόπουλο για τη βοήθειά του στη μεταφορά της ομάδας EPAS του σχολείου μας στο Στρασβούργο για τη Euroscola. Σας ευχαριστώ θερμά!» Απόσπασμα από την Εισήγηση μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Youtube.
0 Comments
Γράφει ο Ανδρέας Βασιλείου Η Κατερίνα Ν. Σακελλαροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Είναι απόφοιτη του Αρσακείου και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν διαγωνισμού, ως Εισηγήτρια το 1982 και προήχθη διαδοχικά σε Πάρεδρο (1988), Σύμβουλο (2000), Αντιπρόεδρο (2015) και Πρόεδρο του Δικαστηρίου (2018). Υπηρέτησε ως Πάρεδρος και ως Αντιπρόεδρος στο Γ’ Τμήμα και ως Σύμβουλος στο Ε’ Τμήμα του Δικαστηρίου. Είναι η πρώτη γυναίκα δικαστικός που προήχθη στον βαθμό της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, από την ίδρυση του Διοικητικού Δικαστηρίου (1929). Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, Πρόεδρος της Ενώσεως Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δικαίου του Περιβάλλοντος, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Δικαστικών Λειτουργών για τη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες και της Επιστημονικής Εταιρείας Δικαίου Πολεοδομίας και Χωροταξίας. Δίδαξε για χρόνια στη Σχολή Δικαστών θέματα δικαίου του περιβάλλοντος. Στις 22 Ιανουαρίου του 2020 εξελέγη από την Βουλή των Ελλήνων πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ανέλαβε καθήκοντα στις 13 Μαρτίου. Τον Ιούνιο του 2021 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Έχει συγγράψει σειρά άρθρων με θέματα, κυρίως, περιβαλλοντικού και χωροταξικού δικαίου, ισότητας των φύλων, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και κατοχύρωσης του κράτους δικαίου. Έχει μία κόρη, τη Νιόβη, και ζει με τον σύντροφό της, Παύλο Κοτσώνη. Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τη θέση και τα δικαιώματα των γυναικών στη σύγχρονη εποχή, όσο και για την προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων. Δηλώσεις της που έχουν ξεχωρίσει σχετικά με τη θέση της σύγχρονης γυναίκας είναι:
Η φωτογραφία, καθώς και το βιογραφικό σημείωμα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου ανακτήθηκαν από τον επίσημο ιστότοπο της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Written by Andreas Vasileiou Roberta Metsola was born in Malta on 18 January 1979. In 2002, she was appointed as Secretary-General for the "European Democrat Student Organization" ), a role she occupied while reading for a Doctor of Laws course at the University of Malta. She graduated in 2003, the same year Malta decided to join the European Union. Roberta furthered her studies in European Law at the College of Europe in Bruges. This was coupled with a major milestone in her political career – her first electoral campaign. At the age of 25, while still studying, Roberta contested Malta’s first European Parliament elections. She was not elected. Roberta always believed that Malta’s place should be as a Member of the European Union. She worked for the Permanent Representation of Malta to the EU and, then, for the High Representative of the European Union for Foreign Affairs and Security Policy. In 2013, she was elected to the European Parliament. She was re-elected in 2014 and 2019. On 12th November 2020, Roberta Metsola was elected as the First Vice-President of the European Parliament. Two years later, on 18th January 2022, Roberta Metsola was elected as President of the European Parliament, becoming the youngest ever person and the 3rd woman (after Simone Veil and Nicole Fontaine) to occupy this role. She is married with Ukko Metsola and mother of 4 boys. The President's photos were taken by her official website (robertametsola.eu). You can find more information here.
Γράφει ο Ανδρέας Βασιλείου Η Roberta Metsola γεννήθηκε στη Μάλτα την 18η Ιανουαρίου 1979. Το 2002 διορίστηκε Γενική Γραμματέας στην "European Democrat Student Organization" (Οργάνωση Ευρωπαίων Δημοκρατικών Φοιτητών), θέση την οποία κατέλαβε ενώ μελετούσε για το Διδακτορικό της στη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Μάλτας. Αποφοίτησε το 2003, έτος κατά το οποίο η Μάλτα αποφάσισε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνέχισε τις σπουδές της στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο Κολέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ. Αυτό συνδυάστηκε με μία περίοδο-ορόσημο για την πολιτική της σταδιοδρομία. Σε ηλικία μόλις 25 ετών, οργάνωσε την πρώτη προεκλογική της εκστρατεία, καθώς συμμετείχε στις εκλογές της Μάλτας για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, δεν κατάφερε να εκλεγεί. Η Roberta πάντοτε πίστευε πως το μέλλον της Μάλτας ήταν συνδεδεμένο με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εργάστηκε στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Μάλτας στην ΕΕ και, εν συνεχεία, στην Ύπατη Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Το 2013 εξελέγη Ευρωβουλευτής και επανεξελέγη το 2014 και το 2019. Την 12η Νοεμβρίου 2020, εξελέγη ως πρώτη Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ δύο έτη περίπου αργότερα, την 18η Ιανουαρίου 2022 εξελέγη στη θέση της Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Έτσι, έγινε το νεότερο άτομο που καταλαμβάνει αυτή τη θέση, και η τρίτη γυναίκα (μετά τη Simone Veil και τη Nicole Fontaine). Είναι παντρεμένη με τον Ukko Metsola και μητέρα τεσσάρων αγοριών. Οι φωτογραφίες της Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προέρχονται από τον επίσημο προσωπικό ιστότοπό της (robertametsola.eu). Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.
Γράφει ο Ανδρέας Βασιλείου Η Nicole Fontaine γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1942 στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. Κόρη ιατρού, εγγονή εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σπούδασε Νομική στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Institute d'Etudes de Paris). Ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία στη Γενική Γραμματεία της Καθολικής Εκπαίδευσης, ως υπεύθυνη για τις σχέσεις μεταξύ της ιδιωτικής εκπαίδευσης και των δημοσίων αρχών. Κατά τα έτη 1975 - 1981 διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας της Γαλλίας (Conseil Supérieur de l’Education Nationale) και κατά τα έτη 1980 - 1984 μέλος του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου (Conseil économique et social). Τον Ιούνιο του 1984 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εξελέγη δύο φορές Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1989-1994 και 1994-1999), ενώ ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο στη σύναψη συμφωνιών μεταξύ του ΕΚ και των κρατών-μελών σχετικά με βασική νομοθεσία. Σε αυτή συμπεριλαμβάνονται τα προγράμματα "ΣΩΚΡΑΤΗΣ" και "Νεολαία για την Ευρώπη" της ΕΕ για τη νεολαία. Η Νικόλ Φοντέν εξελέγη δεύτερη γυναίκα Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την 20η Ιουλίου 1999, αναλαμβάνοντας τον διορισμό νέας Επιτροπής μετά την πτώση της Επιτροπής Σαντέρ (Μάρτιος 1999). Ήταν υπέρμαχος του διαλόγου και της ειρήνης, καθώς επίσης και των δικαιωμάτων των γυναικών. Έφυγε από τη ζωή την 17η Μαΐου 2018, κληροδοτώντας σημαντικό έργο τόσο για τη Γαλλία όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τιμήθηκε με σειρά βραβείων, όπως το μετάλλιο Ρομπέρ Σουμάν και το μετάλλιο του Ταξιάρχη του Εθνικού Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας. Η φωτογραφία της Nicole Fontaine προέρχεται από το έγγραφο - αφιέρωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Σύνδεσμος Εγγράφου). Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της δεύτερης γυναίκας Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μπορείτε να βρείτε εδώ.
Γράφει ο Ανδρέας Βασιλείου
Επιζήσασα του Ολοκαυτώματος: Η Σιμόν Βέιλ (Simone Veil) γεννήθηκε την 13η Ιουλίου 1927 στη Νίκαια της Γαλλίας. Έλαβε το απολυτήριό της στις 28 Μαρτίου 1944 και συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές λίγες ημέρες αργότερα, καθώς καταγόταν από εβραϊκή οικογένεια. Η ίδια με τη μητέρα και τη μία αδελφή της απελάθηκαν στο Άουσβιτς και, αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Εκεί η μητέρα της έχασε τη ζωή της από τύφο. Ο πατέρας και ο αδελφός της στάλθηκαν στη Λιθουανία, όπου έχασαν τη ζωή τους. Από την οικογένεια επέζησαν τελικά η Σιμόν, και οι αδελφές της Μαντλέν, Ντενίζ και Μιλού.
Μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς, άρχισε να σπουδάζει νομική και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Εκεί γνώρισε το σύζυγό της Αντουάν Βέιλ, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1946 και απέκτησαν τρεις υιούς. Υπουργείο Δικαιοσύνης: Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στη Νομική, εργάστηκε ως δικηγόρος και, στη συνέχεια, εισήλθε στο δικαστικό σώμα της Γαλλίας, όπου κατείχε ανώτερη θέση. Συγκεκριμένα, ήταν υπεύθυνη για τις δικαστικές υποθέσεις, τις συνθήκες διαβίωσης στις γυναικείες φυλακές, την ιατρική θεραπεία των φυλακισμένων γυναικών. Αργότερα, ως διευθύντρια πολιτικών υποθέσεων, καθιέρωσε το δικαίωμα υιοθεσίας από τις γυναίκες και το δικαίωμα ελέγχου και από τους δύο γονείς των οικογενειακών νομικών ζητημάτων. Ακόμη, βελτίωσε τις συνθήκες κράτησης των γυναικών. Υπουργείο Υγείας: Ως Υπουργός Υγείας (1974-1979), η Simone Veil νομιμοποίησε την άμβλωση στη Γαλλία, για την οποία έδωσε προσωπική και πολιτική μάχη. Επιπλέον, διευκόλυνε την πρόσβαση στην αντισύλληψη και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην απαγόρευση του καπνίσματος σε κάποιους δημόσιους χώρους. Ευρωβουλευτής και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Το 1979 εξελέγη Ευρωβουλευτής και, στην πρώτη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξελέγη πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του θεσμικού αυτού οργάνου. Στις εκλογές του 1984 επανεξελέγη βουλευτής, ενώ η τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην οποία επανεξελέγη ήταν αυτή του 1989. Υπουργείο Υγείας: Αργότερα, επιστρέφοντας στη γαλλική κυβέρνηση, εργάστηκε από τη θέση της Υπουργού Εσωτερικών και Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων για την παροχή βοήθειας σε μητέρες με νεαρά παιδιά, στα άτομα με ειδικές ανάγκες και στους νοσούντες με HIV. Διακρίσεις και Θάνατος: Έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις για το έργο της στην προώθηση της ισότητας των γυναικών και της ευρωπαϊκής ενότητας, όπως και το Βραβείο Καρλομάγνου. Πέθανε στις 30 Ιουλίου 2017 και η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη.
Η φωτογραφία της Σιμόν Βέιλ προέρχεται από βίντεο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω (και κάνοντας κλικ εδώ):
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να ανατρέξετε στο έγγραφο - αφιέρωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κάνοντας "κλικ" εδώ.
Γράφει ο Ευάγγελος Μπεκιάρης Η Ούρσουλα Γκέρτρουντ φον ντερ Λάιεν είναι Γερμανίδα πολιτικός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έχει σπουδάσει οικονομικά, καθώς και ιατρική στην οποία κατέχει διδακτορικό. Το 2013 διορίστηκε πρώτη γυναίκα Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας. Έχει διατελέσει Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων , Υπουργός Γυναικών , Νεολαίας, Οικογένειας και Ηλικιωμένων κ.α. Η Ούρσουλα Γκέρτρουντ Άλμπρεχτ γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1958 στο Ιξέλ των Βρυξελλών στο οποίο έζησε μέχρι το 13ο έτος της ηλικίας της. O πατέρας της, Ερνστ Άλμπρεχτ, εργαζόταν εκεί ως διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από την ίδρυσή της. Το 1971 η οικογένεια της εγκαταστάθηκε στην Κάτω Σαξονία, της οποίας πρωθυπουργός διετέλεσε ο πατέρας της (1976 - 1990). Η Ούρσουλα είναι ξαδέρφη πρώτου βαθμού του μαέστρου Μαρκ Άλμπρεχτ. Το 1986 παντρεύτηκε τον ιατρό Χάικο φον ντερ Λάιεν, μέλος της ιστορικής οικογένειας φον ντερ Λάιεν, με τον οποίο γνωρίστηκαν σε χορωδία στο Γκέτινγκεν. Έκτοτε φέρει το επίθετό του, ενώ μαζί έχουν 7 παιδιά. Στις 2 Ιουλίου 2019, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προτάθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ως υποψήφια για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στις 16 Ιουλίου 2019 εκλέχτηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κι έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η πρώτη από τη Γερμανία, μετά τον πρώτο πρόεδρο της Επιτροπής, Βάλτερ Χάλσταϊν. Η φωτογραφία της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λήφθηκε από την υπηρεσία οπτικοακουσικού υλικού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (σύνδεσμος εικόνας) και χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η επεξεργασία της έγινε από τον Ανδρέα Βασιλείου.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και το έργο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023, η ομάδα EPAS του 1ου ΓΕΛ Τρίπολης, στο πλαίσιο των δράσεων για την ημέρα της γυναίκας, στην οποία αφιερώσαμε ολόκληρο το μήνα Μάρτιο, φιλοξενήσαμε διαδικτυακά την ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. - GUE/NGL κα Έλενα Κουντουρά. Ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Αρκαδίας κος Γαληνός Ιωάννης ήταν μαζί μας, απηύθυνε χαιρετισμό και συνομίλησε με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές της ομάδας μας. Το θέμα της συζήτησης ήταν η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ενημερωθήκαμε από την κα Κουντουρά σχετικά με τις ενέργειες του Ευρωκοινοβουλίου για τη βελτίωση της θέσης των γυναικών, την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και την κατάρριψη των έμφυλων στερεοτύπων. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην κύρωση της “Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης” από το Συμβούλιο της ΕΕ, καθοριστικό ρόλο στην οποία διαδραμάτισε η Ευρωβουλευτής ως εισηγήτρια εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στη συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να θέσουμε τα δικά μας ερωτήματα, σχετικά με τις πρωτοβουλίες που προτίθεται να αναλάβει το Κοινοβούλιο για την επίτευξη της ολοκληρωτικής ισότητας των δύο φύλων, τη μείωση του μισθολογικού χάσματος, την εξάλειψη των γυναικοκτονιών και της εμπορίας γυναικών. Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Κουντουρά για την εποικοδομητική συζήτηση και δίνουμε την υπόσχεση να συμβάλουμε, όπως μπορούμε, στην κατάρριψη των στερεοτύπων, ώστε άνδρες και γυναίκες να είμαστε “διαφορετικοί, αλλά ίσοι”, όπως μας προέτρεψε. Γράφει ο Ευάγγελος Μπεκιάρης Θάλεια Φλωρά: Μία ζωγράφος που δεν τα παράτησε ποτέ Η Θάλεια Φλωρά-Καραβία (Σιάτιστα, 1871 – Αθήνα, 1960) ήταν μια από τις σημαντικότερες και παραγωγικότερες Ελληνίδες ζωγράφους. Αποφοίτησε από το Ζάππειο Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης το 1888 και προσπάθησε να σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (τη μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αλλά το ίδρυμα αρνήθηκε να την δεχθεί επειδή επρόκειτο για γυναίκα. Έτσι, η ζωγράφος σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο, κοντά στον Γύζη και τον Ιακωβίδη, και κατόπιν στο Παρίσι. Από το 1907 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου παντρεύτηκε τον Νίκο Καραβία, εκδότη της ελληνικής εφημερίδας Εφημερίς. Στην Αλεξάνδρεια ίδρυσε και διηύθυνε σχολή ζωγραφικής, με σημαντική απήχηση στην τότε ελληνική παροικία της πόλης.Κατά την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στις εκστρατείες του, ως ανταποκρίτρια της εφημερίδας που εξέδιδε ο σύζυγός της, και απεικόνισε πάμπολλα πολεμικά στιγμιότυπα.
Πέρα από τις πολεμικές απεικονίσεις, η Φλωρά-Καραβία έγινε εξίσου γνωστή και για τα 500 περίπου πορτραίτα της. Ανάμεσα στις διασημότητες που σχεδίασε περιλαμβάνονται ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, η συγγραφέας Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η ποιήτρια-χρονογράφος Μαρία Λοβέρδου-Καζάζη κ.ά. Εικονογράφησε επίσης βιβλία και ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία. Για την προσφορά της στη ζωγραφική, τιμήθηκε με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1945 και με τον Σταυρό Ταξιαρχών του Τάγματος της Ευποιίας το 1954. Πέθανε στην Αθήνα το 1960. Γράφει η Μαρία Κακούτη «Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ άνδρας που να αντιμετώπισε μια γυναίκα ως ισότιμη, και αυτό είναι το μόνο που θα ζητούσα – ξέρω ότι αξίζω όσο και αυτοί» - Μπερτ Μοριζό Η Μοριζό θεωρείται η σημαντικότερη γυναίκα ζωγράφος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, του 19ου αιώνα. Έχει να παρουσιάσει μια αξιοσημείωτη παραγωγή έργων, ως το μοναδικό θηλυκό ιδρυτικό μέλος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος. Βέβαια, η ιδιαιτερότητα της εποχής που έζησε και δραστηριοποιήθηκε, είχε ως αποτέλεσμα το γεγονός να επισκιασθεί από τους πιο διάσημους άνδρες συναδέλφους της, αν και συμμετείχε στην οργάνωση όλων των εκθέσεών τους. Η επαφή με τη ζωγραφική Γεννήθηκε το 1841 στο Μπουρζ της κεντρικής Γαλλίας, προερχόμενη από μια οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης. Από μικρή ηλικία ενδιαφερόταν για την τέχνη, γεγονός που ενθαρρύνθηκε από τους γονείς της. Την εποχή εκείνη όμως στη Γαλλία, σχολές όπως η Ecole des Beaux-Arts ήταν κλειστές για τις φοιτήτριες και ως εκ τούτου η οικογένεια της, αναζήτησε ιδιωτικούς δασκάλους για την Μπερτ. Η Μοριζό όντας αποφασισμένη να γίνει επαγγελματίας καλλιτέχνιδα, γράφτηκε ως αντιγραφέας στο Λούβρο, με σκοπό να μελετήσει από πρώτο χέρι έργα των Τιτσιάνο, Βερονέζε και Ρούμπενς. Η ενάσκηση των καθηκόντων της στο Λούβρο, αποτέλεσε την ευκαιρία της γνωριμίας με μια εκλεκτή ομάδα συναδέλφων της, όπως του του Εντγκάρ Ντεγκά, του Φελίξ Μπρακεμόν και του Ανρί Φαντέν-Λατούρ. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν αυτός που σύστησε την Μοριζό στον Εντουάρ Μανέ στα τέλη του 1867, γεγονός που πυροδότησε μια έντονη σχέση μεταξύ τους, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο – καθόσον υπήρχε αλληλεπίδραση στο καλλιτεχνικό τους έργο, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, αφού η Μοριζό παντρεύτηκε τον αδερφό του. Το δικό της ύφος Ο Μανέ γοητευμένος από την ομορφιά της και την εκφραστικότητα του βλέμματός της, την χρησιμοποίησε ως μοντέλο στα έργα του, απεικονίζοντάς την σε ακουαρέλα, χαρακτική και λάδι. Πασίγνωστο έργο του, αποτελεί ο αινιγματικός πίνακας του 1868-69 «Το μπαλκόνι». Η συνεργασία τους αυτή, είχε ως αποτέλεσμα, ο Μανέ να ασκήσει με το έργο και τα θέματά του μεγάλη γοητεία και να εμπνεύσει τη Μοριζό να ακολουθήσει παρόμοια θέματα στο δικό της έργο. Μετά το Γαλλοπρωσικό πόλεμο, το ύφος της άλλαξε σημαντικά. Οι πινελιές της έγιναν πιο χαλαρές και αυθόρμητες, ενώ οι συνθέσεις της πλημμύρισαν με λεπτές αποχρώσεις του φωτός και του χρώματος. Παράλληλα προσπαθούσε να αποτυπώσει κάτι φευγαλέο. Ταυτόχρονα, η φιγούρα έγινε ακρογωνιαίος λίθος του έργου της, αντιπροσωπεύοντας την ίδια την ουσία της σύγχρονης ζωής. Ο ιμπρεσιονισμός Το 1873, προσκλήθηκε από τον Ντεγκά να γίνει μέλος της Société Anonyme Coopérative des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs (Ανώνυμη Εταιρεία Ζωγράφων, Γλυπτών και Χαρακτών). Πρόκειτο για ένα συνεταιρισμό καλλιτεχνών που είχε ως στόχο την έκθεση έργων εκτός του επίσημου Salon. Παρόλο που ο Μανέ όσο και ο φίλος της Πιερ Πιβί ντε Σαβάν τη συμβούλεψαν να μην ενταχθεί στην ομάδα, η Μοριζό προχώρησε στην ένταξή της ως ιδρυτικού μέλους, και ως η μόνη γυναίκα σε μια ομάδα 11 ατόμων. Το επόμενο έτος διοργάνωσαν μια εκδήλωση, η οποία στη συνέχεια θα γινόταν γνωστή ως η πρώτη έκθεση ιμπρεσιονιστών. Σε αυτή παρουσιάστηκαν εννέα έργα της σε καμβά. Έκτοτε, το ύφος της έγινε συνώνυμο του ιμπρεσιονισμού, όπως εδραιώθηκε στη συνείδηση του κοινού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δήλωση το 1881 του ιστορικού τέχνης Gustave Geffroy, ο οποίος διακήρυξε: «κανείς δεν αντιπροσωπεύει τον ιμπρεσιονισμό με πιο εκλεπτυσμένο ταλέντο ή με μεγαλύτερο κύρος από τη Μοριζό». Το έργο της Πολλοί από τους πίνακές της αποτυπώνουν την καθημερινή ζωή των γυναικών, απεικονίζοντάς τες με τα παιδιά τους, σε ήσυχες στιγμές στο σπίτι ή στην τουαλέτα τους. Σε πολλά από αυτά τα έργα υπάρχει ένας έντονα ανεπίσημος αέρας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι μας έχει δοθεί πρόσβαση σε μια αθέατη ματιά της καθημερινής ζωής. Συχνά οι γυναίκες πρωταγωνίστριες της Μοριζό, απορροφημένες στις σκέψεις τους, με την προσοχή τους αλλού, φημίζονται για το συναισθηματικό και ψυχολογικό τους βάθος. Η Μοριζό, ως η ζωγράφος που είχε εξέχουσα θέση στις εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών, αψηφώντας τους κοινωνικούς κανόνες, κατάφερε να αποτελέσει μια από τις πιο επιδραστικές μορφές του εν λόγω κινήματος. Ασχολήθηκε με την τέχνη και τον πολιτισμό του 18ου αιώνα, βασιζόμενη στην έμπνευσή της. Αυτό βέβαια συνείσφερε στο να αναδειχτεί η πρωτοτυπία, του καλλιτεχνικού της οράματος. Και αυτό ήταν τελικά, που την έκανε να ξεχωρίσει από τους προκατόχους της. Η φωτογραφία της Berthe Morisot ανακτήθηκε από το Εθνικό Μουσείο για τις Γυναίκες στις Τέχνες (ιστότοπος National Museum of Women in the Arts)
|
Author1st High School of Tripolis - "EPAS" Team Archives
June 2023
|